Dat het Blauw-Wit de laatste weken niet voor de wind gaat is een understatement. Na de overwinning tegen RCZ halverwege april volgden drie nederlagen met als dieptepunt het optreden tegen Sporting Krommenie van vorige week (1-3). Door deze reeks was het team van Larbi Loukou voorafgaand aan de wedstrijd tegen SVW ’27 nog niet veilig en was er veel aan gelegen om tegen de Heerhugowaarders een resultaat te halen. Dat dit lukte kwam door een ingrediënt dat we de laatste weken minder zagen; gezamenlijke spirit en een karrenvracht aan strijdlust.

Blauw-Wit was voor een competitiewedstrijd nog niet op bezoek geweest bij SVW ’27. Op het nette complex van de Heerhugowaarders was de openingsfase voor de thuisploeg. Met een hoog tempo, veel kantwissels en goed positiespel opende SVW ’27 sterk. Dat hele grote kansen uitbleven had Blauw-Wit te danken aan een uiterst sterk optreden van de laatste linie die van begin af aan lieten zien vandaag zeer scherp te zijn. Dat de thuisploeg uiteindelijk toch op 1-0 kwam, was een kwestie van een klein beetje geluk. Na een scrimmage voor de goal van Stan Luttikhuizen slaagde Blauw-Wit er een aantal keer niet in de bal goed weg te werken. Een schot uit de tweede lijn leek kansloos maar belandde pardoes voor de voeten van SVW’er Nick van Heumen die koelbloedig afrondde. De daaropvolgende drinkpauze benutte trainer Loukou om over te schakelen naar het vertrouwde 4-3-3 en de bijbehorende opdracht om alle schroom aan de kant te zetten en de druk hoger op het veld te creëren. Dit recept was succesvol. Blauw-Wit kreeg meer grip op de wedstrijd en slaagde er in om meer duels te winnen op het middenveld. Het was met name rechtsback Jeffrey Kat die daardoor vaker op de helft van de tegenstander zich vrij kon spelen. Zijn voorzetten zorgden voor enkele hachelijke momenten. De meest kansrijke werd door Sven Keppel over het doel geschoten.

Door het gewisselde spelbeeld was de stemming in de rust ondanks de achterstand goed. Hoopvol keken de blauw witten uit naar de tweede helft. De hard werkende Bas Koenen maakte plaats voor Thomas van Eig. Dat die wissel al na 18 seconden succesvol was verraste een ieder. Vanaf de aftrap volgde een aanval die via Joram Mantel bij Thomas terecht kwam. En die maakte deze kans koelbloedig af met een bekeken schot; 1-1. Deze morele opsteker zorgde voor winde in de zeilen van Blauw-Wit. Wat volgde was een puike tweede helft. Het was voor ieder die Blauw-Wit een warm hart toedraagt geweldig om te zien dat er een vechtend geheel te zien was dat letterlijk voor elke meter op het veld knokte. Jan Jaap Jonker en Loran Croese bleek een sterk blok en voorop beukten Thomas en Joram Mantel voor wat ze waard waren tegen de sterke Heerhugowaarders. En als het nodig was waren de laatste vijf sterk in de duels. Beide ploegen kregen nog één reuze kans op de zege. SVW als eerste toen een ingestudeerde vrije trap leidde tot een hachelijk moment. De reuzekans werd echter over geschoten. In de absolute slotfase leek Blauw-Wit nog te winnen. Uit een scrimmage kregen Thomas van Eig en Bram Wiersma helaas net niet de voet hard genoeg achter de bal waardoor een SVW’er de bal nog net voor de doellijn kon wegwerken. Na een korte blessuretijd blies de goed leidende leidsman Hibatullah voor het einde.

Dat Blauw-Wit in Heerhugowaard goed voor de dag kwam was een opsteker voor iedereen die van ons eerste houdt. Laat de getoonde strijdlust een inspiratie zijn om dit ook volgende week in de laatste wedstrijd van het seizoen tegen ZCFC op het veld te leggen. Door de uitslagen op de andere velden is er nog maar één concurrent over. Het ontlopen van de nacompetitie is daarmee overzichtelijker geworden. De wedstrijden Blauw-Wit – ZCFC en DZS – DTS zullen uitmaken wie als laatste ploeg een verlenging van het seizoen moet aanvaarden. Laten we er alles aan doen om dat te ontlopen.