Na twee competitieloze weken mocht het keurkorps van Dani Beukman in eigen thuishaven weer aantreden. In de maand van de waarheid was de opdracht vooraf duidelijk. De wedstrijd tegen Opperdoes stond in het teken van de druk op koploper Zwanenburg houden. Die ambitie kwam niet uit. Tegen een taaie tegenstander deed Blauw-Wit zichzelf tekort. Het werd 1-1.

Dat een brede selectie een voorrecht is, kreeg afgelopen week betekenis voor Blauw-Wit. Maar liefst vijf basisspelers waren afgelopen zaterdag om uiteenlopende redenen niet aanwezig. Dat er alsnog een meer dan knap elftal aan de aftrap stond, is een goed teken. De openingsfase was niet slecht. Blauw-Wit dicteerde op het vers besproeide veld het tempo en zocht naar de openingen in de taaie defensie van de gastploeg. En naar mate de eerste helft vorderde koste dat meer en meer moeite. De bezetting werd niet altijd goed ingevuld en naarmate de eerste helft vorderde nam de slordigheid meer en meer toe. Tel daarbij op dat Opperdoes vanuit de kracht speelde en onverzettelijk veel arbeid leverde en de ingrediënten voor een moeizame speelhelft zijn geboren. De manier waarop Opperdoes op voorsprong kwam, was misschien wel veelzeggend. Bij een spelhervatting zorgde een ongelukkige ketser ervoor dat twee aanvallers van Opperdoes vrij voor goalie Stan Luttikhuizen kwamen. Op de eerste inzet had de keeper nog een antwoord, maar omdat iedereen bij Blauw-Wit verbouwereerd stond toe te kijken hoe de keeper het kon uitzoeken, was de rebound een koud kunstje. En daarmee werd Opperdoes in het zadel gehouden. Tot de rust hield het moeiteloos de 0-1 voorsprong vast.

Trainer Beukman sprak in de rust klare taal. Het leek voorwaar meer of Opperdoes knokte voor de laatste kans in plaats van dat de blauw witten dat deden en dat moest de tweede helft beter. De thuisploeg pakte die handschoen direct op en ging met meer overtuiging en wilskracht spelen. Opperdoes werd bij de keel gegrepen en kwam veel minder dan in de eerste helft van de eigen speelhelft af. In het eerste kwartier na de pauze viel ook de gelijkmaker. Spelopbouw via Kenn Limmen stelde Daan Brouwer in staat over zijn man heen te gaan, met een fabelachtige aanname en dito voorzet bediende hij Thomas van Eig die de 1-1 tegen de touwen schoot. Blauw-Wit liet in deze fase zien dat het aanspraak maakte op de winst. Kansen op de voorsprong bleven niet uit. Zowel Thomas van Eig als Sven Keppel kwamen beiden twee keer in kansrijke positie, maar even zo veel keer bleek de uitvoering te lastig om het net nog een keer te laten bollen. Opperdoes dat er de hele tweede helft niet echt gevaarlijk meer was uitgekomen, had in de 90^e minuut nog een goede kans op de zege, maar het was doelman Luttikhuizen die met een uiterste inspanning een nederlaag voorkwam. Tijd om nog een kans af te dwingen om zelf op voorsprong te komen ontbrak Blauw-Wit daarna. Een gelijkspel was de teleurstellende uitkomst.

Door het gelijkspel en de overwinning van Zwanenburg groeide de kloof naar de koploper naar zes punten. Met nog drie wedstrijden te gaan, lijkt het realistischer om naar de nacompetitie te kijken dan nog te denken aan een reële titelkans. En des te meer er aan gelegen is om heel snel weer de handschoen op te pakken en met frisse moed te strijden tegen Volewijckers.

Foto's: Theo van Vlaanderen